Düve Ve Dev Kangal Çoban Köpeği

Düve Ve Dev Kangal Çoban Köpeği Dostluğu Üzerine Hikaye :

Bir zamanların ünlü ve tanınmış bir aşçısı olan Nuri Amca, emekli olduktan sonra İç Anadolu’nun dağlık bir köyüne yerleşmişti. Burada, hayvanlarla iç içe bir yaşam sürdürmek isteyen Nuri Amca, her sabah kalktığında ahırında bulunan sevimli düvesi ile vakit geçirmekten büyük keyif alıyordu. Düve, adıyla “Cesur” olan güçlü ve yakışıklı bir hayvandı. Kendisine düşmanlık edeni bir anda korkutabilen fakat sevgiyle yaklaşanlara da can dostu olan bir yapıya sahipti.

Bir gün, Nuri Amca köylülerden broşür şeklinde eline ulaşan bir ilana göz attı. Bu broşürde, Kangal çoban köpeği yavrularının yeni sahiplerini aradığı yazıyordu. Nuri Amca, çoban köpeği yeteneklerini ve sadakatini duymuş, ona gösterilen sadakate hayran kalmıştı. Cesur ile yeni bir dostluk kurmak için bu ilanı kaçırmamak gerektiğine karar vererek, hemen telefon numarasını aradı ve bir Kangal Çoban Köpeği sahiplenmek istediğini bildirdi.

İlan sahibi, Emre isimli gencin, annesinin Dev Kangal Çoban Köpeği Safir’in yeni yavruları olduğunu söyledi. Nuri Amca, heyecanla Emre’yle buluşma noktasına gitti. Bir süre sonra, Safir ve yavrularını gördü. Dev Kangal Çoban Köpeği Safir, heybetli duruşu ve muhteşem tüyleriyle büyüleyici bir köpekti. Nuri Amca, çekingen ve sevgi dolu bir yavruyu tercih ederek, onu seçti. Emre, bu yavruya “Karabaş” adını verdiklerini ve onun Safir’in yavrusu olduğunu söyledi.

Nuri Amca, Karabaş’ı getirdiği gün, Cesur’un heyecanlı bakışlarıyla karşılaştı. İlk başlarda karşılıklı şüpheler olsa da, bu iki güçlü ve dost canlının aralarındaki ilişki hızla gelişti. Karabaş, Cesur’un güvenli varlığına alışarak her gün onunla beraber otlaklarda dolaşmaya başladı. Cesur, gözetim altında ve koruma içgüdüleriyle Karabaş’a bir ağabey gibi davrandı. Ona nasıl otladığını, nasıl güçlü ve dürüst olacağını öğretti. Karabaş, Cesur’u sahibi olarak görmeye başladı ve Cesur da onu kardeşi olarak kabul etti.

Birlikte geçirdikleri zamanlarla Cesur ve Karabaş arasındaki dostluk giderek daha da derinleşti. Her sabah onları birlikte dağlarda dolaşırken görmek, mahalledeki insanlar için de olağan bir manzara haline geldi. Cesur olanın gücü ve dayanıklılığı, Karabaş’ın ise sadakati ve zeka seviyesi köylülerin hayranlığını kazandı. İkisi birlikte büyük bir gövdeyi ve akıllı bir zeka ormanını temsil ediyorlardı.

Bir gün, Cesur ve Karabaş, Nuri Amca’nın ahırında bir çoban kaçakçısı tarafından yapılan bir saldırıya uğradı. Cesur, gözü dönmüş saldırganla mücadele ederken, Karabaş hızla kaçarak köye haber verdi. Köylüler, yardıma koştu ve saldırganı etkisiz hale getirdi. Ancak, Cesur’un yaralandığını gören herkes endişelendi.

Bir süre sonra, Cesur iyileşti ve köye geri döndü. Ancak bu olay köylüler arasında; böylesine birbirlerine bağlı Düve Ve Kangal Çoban Köpeği dostluğunun, güçlü bağlarla bağlı olmasının mümkün olmayacağı kanaatinin canlı örneği karşısında, biraz mahçubiyet hissine kapılmalarına neden olsa da.

Böyle bir dostluğun iki canlı arasında olması, köylüleri birbirlerine daha sıkı sıkıya bağlamış. Bu dostluk hikayesinden, kendilerine ders çıkarttılar. Bu dostluğun verdiği güce kayıtsız kalmayan köylü halkı, geri kalan ömürlerini, kendilerinden sonraki kuşaklara aktararak, hayatlarına devam ettiler.